Tuesday - Sunday 13 - 18h New second location Vlaamse Kaai 74-75 2000, Antwerp In ons huidige internettijdperk lijkt het geen vanzelfsprekende keuze om vandaag de dag voor schilderkunst te kiezen. Maar als jonge kunstenaar neemt Felix De Clercq de vrijheid om elk thema te benaderen, hij schildert en tekent zijn omgeving bij elkaar. Het werk hinkt op twee gedachten. Enerzijds vist hij in de poel van de (kunst)geschiedenis: hij laat hij zich inspireren door de West-Europese Romantische schilderkunst. Anderzijds haakt hij in op de realiteit, hij schildert het landschap van zijn leven: autobiografische elementen verweeft hij met scènes uit de populaire beeldcultuur van Netflix. Die beelden zijn niet eenduidig, ze bestaan in een context. Hij isoleert en verstilt ze, om ze zo schilderkundig te onderzoeken. Hij schenkt een andere soort aandacht aan alledaagse beelden en ensceneert de dingen zoals hij ze waarneemt, in boeken of op tv. De schilderijen uit ‘Jongensgeheimen’ vinden hun oorsprong in Felix’s oude dagboeken. Ze tonen een inkijk in zijn gedachten en mijmeringen zonder sentimenteel te zijn. Woordenloos vertellen ze verhalen, als een ode aan zijn verbeelding. Het zit in lichtcontrasten, lichaamshoudingen en moeiteloze concentraties. Felix schildert in een taal van weinig woorden, in een taal van stille fantasieën, Felix’s genre’s zijn klassiek, van stillevens tot portretten en interieur. Zijn kleurenpallet is donker en obscuur. Elk schilderij toont het begin van een verhaal, maar de interpretatie is per werk verschillend. Als toeschouwer ondervraag je ze op hun werkelijkheid; welke zijn herinneringen en welke zijn fantasieën? Hij toont de spanning tussen echtheid en kunstmatigheid en ensceneert ambivalente scenes, ze zijn dreigend en troostend, kalm en grimmg. De tentoonstelling ‘Jongensgeheimen’ verbindt al deze verhalen over de grens van het individuele schilderij heen. Felix’s figuratieve schilderkunst zou afgeschreven kunnen worden als nostalgisch of naiëf. Ze vertrekt misschien vanuit een traditie van Romantiek en Oude Meesters maar hoort duidelijk thuis is een tijd van snelle beelden en massamedia. De volkse en naïeve kunst geldt als inspiratiebron, maar het schilderij an sich is allesbehalve naïef. Pretentieloos en ongekunsteld misschien? De verbeelding is belangrijk, realiteit maar een perceptie.